ناصر فیض در این قطعه شعر طنز که در وبلاگش منتشرکرده، نکته‌های جالبی درباره مدیریت و تصمیم‌های مدیریتی به عرض و طول خوانندگان رسانده است.

حالا چند ماه دیگه رفتى، مگه چطو میشه؟!
یکى جات میاد اونم یه چیزى مثل تو میشه

امّا نه، پاشو که تو اتاق کارش مى ذاره
با یه دستور تو اتاق هر چیه فورى نو میشه

حق داره، خسته میشه! همین یه دستور مى دونى...
خیلى یه! پس مى ره روى صندلیش ولو میشه!

قوم خویشاش با یه خبر از توى یک کمیسیون
هر چى که ریال دارن فردا همه ش یورو میشه

اولش دون میکارن، همینکه رفتن روى کار
هر چى باشه سر راهشون همه ش درو میشه

توى این مملکت از قدیم همینجورى بوده
چیزى طورى نمیشه، وقتى میشه یهو میشه

مبتداش، خیلى مهم نیست چى بوده شام شبش
تو خبر شام شبش یه لقمه نون جو میشه

این که بد نیست که به یمن قدمش هر کى میاد
حتى آبدارچى هاشم ماشیناشون موسو میشه

بى دلیل نیست که تموم میزاشون کشو داره
هر کسى چیزى میشه از تو همین کشو میشه

خداییش...خیلى کار سختى یه حتى این کشو
وقتى که، روزى هزار دفعه عقب جلو میشه!

آخه این چه حقى یه تو دنیا چند نفر دارن؟!
هر چى ملت ها مى گن با رأى شون وتو میشه

هر جا که برو بیا باشه درش تخته میشه
هر جا هم تخته بوده جاى بیا برو میشه!

یه الو کافیه...هر چى دوست دارن عوض بشه
آدمم که مى شنوه دلش پر از الو میشه

مردم بیچاره هم گاهى خوشن به این چیزا
اوباما جایى سخنرانى داره که هو میشه

اینجورى پیش بره برمى گرده آدم توى غار
پوشش پیش و پسش دوباره برگ مو میشه

اگه مردم نخوانت، بالا برى...پایین میاى
حواست باشه! بگم؟! بذار نگم چطو میشه!